پاسخگویی تلفنی شاعرانه

قابل توجه کسانی که در ایام نوروز می خواهند خانه نباشند خانه نباشند! لابد برای شما هم پیش آمده است که به دوستی زنگ بزنید و از آ» طرف سیم٬ پیام گیر یا پاسخ گوی اتو ماتیک برای تان یک قطعه موسیقی بنوازد یا شعری زمزمه کند .بین ایرانیان با ذوق هستند کسانی کهبه جای دو کلمه ی خشک و خالی ٬عدم حضور خود را با کلام منظوم در تلفن اعلام می کنند .یکی از همین جماعت از دوست خود که شاعری طناز (طنز پرداز ) است ٬ درخواست کرده بود برایش یک دو بیتی بسازد تا روی دستگاه پیام گیر ضبط کند. ایشان هم ساخته بود :

شرمنده از آنم که نباشم به سرایم             تا با تو سلامی و علیکی بنمایم

گر لطف کنی نمره و پیغام گذاری                پاسخ دهم ای دوست به محضی که بیایم

اما کار به همین جا خاتمه پیدا نکرد . درخواست دوست٬ راهنمای ذهن شاعر شد تا سری به شعرای پیشین بزند و بیندیشد که اگر حافظ و خیام و فردوسی و دیگران نیز در عصر Answering  Machine زندگی می کردند چه کلامی روی دستگاه پیام گیر تلفنشان می گذاشتند. فرضیات زیر٬ماحصل این مراجعه است که شاید به درد شما هم بخورد به خصوص آن هایی که در ایام نوروز می خواهند خیلی با احترام و ادب از پذیرفتن مهمان قسر در بروند.

در منزل حافظ

رفته ام بیرون من از کاشانه ی خود غم مخور          تا مگر بینم رخ جانانه ی خـــــود غم مخور

بشنوی پاسخ ز حافظ گــــــــر که بگذاری پیام          آن زمان کو باز گردد خانه ی خود غم مخور

در منزل سعدی :

از آوای دل انگیز تو مستم                نباشم خانه و شرمنده هستم

به پیغام تو خواهم داد پاسخ            فلک گر فرصتی دادی به دستم

در منزل خیام

این چرخ فلک عمر مرا داد به باد             ممنون توام که کرده ای از ما یاد

رفتم سر کوچه منزل کوزه فروش           آیم چو به خانه پاسخت خواهم داد

در منزل فردوسی

نمی باشم امروز اندر سرای                که رسم ادب را بیارم به جای

به پیغامت ای دوست گویم جواب        چو فردا بر آید بلند آفتاب

در منزل مولانا

بهر سماع از خانه ام رفتم برون رقصان شوم       شوری برانگیزم به پا خندان شوم شادان شوم

برگو به من پیغام خود هم نمره و هم نام خود     فردا تو را پاسخ دهم جان تو را قربان شوم

در منزل منوچهری دامغانی

از شرم به رنگ باده باشد رویم           در خانه نباشم که سلامی گویم

بگذاری اگر پیام پاسخ دهمت            زان پیش که همچو برف گردد مویم

در منزل باباطاهرعریان

تیلیفون کرده ای جانم فدایت            الهی مو به قربون صدایت

چو از صحرا بیایوم نازنینوم              فرستم پاسخی از دل برایت

                                                                             افرا جهانبخش

شعر هایی به لهجه ی اصفهانی

 کوچه ی آشتی

نیمی شِد یه پنجره تو کوچه آشتی واکونی

اِز لبی تارومیا اِسمی منا صدا کونی

سردا می ندازی پاین دلم براد یُخته میشِد

نیمی شد زیر چشییم شُدش به من نیگا کونی

مِثی کفتر پِریدی از سری دوشی دیفالا

پس همینجوری می خواسی منا تورئ ما کونی

منی که همش براد این در و اون در می زدم

می باد این جوری دساما تو حنا کونی

 من بایس میونی مردابی شبا جون بکنم

تو می باد تو حوضی نقره ای سحر شنا کونی

من بایس هر جا می ری عصایی دسی تو باشم

تو می باد میونی را دسی منا عصا کونی

راس می گوی دوسدا بشناس نیمی خواد اشک بی ریزی

نیمی خواد نصفی شبی مردوما زابرا کونی

محلد نیمی زارم بلکی خودد از رو بری

شایدم یه پنجره تو کوچه آشتی واکونی

       شرشری بارون                                                        

 سرما به پیشوازی زمسون می یاد

سرتاسری محله بارون می یاد

دیفالی خونه یواش یواش خیس می شد

شرشری بارون از تو نودون می یاد

کف می زنن درختا با رقصی باد

چنقذه امرو بادا تیفون می یاد

یه گربه خاکی می پرد تو خونه

ننم می گد حکمنی مهمون می یاد

بشش می گم چنقذه ساده ی ننه

کی شومیه از خونه بیرون می یاد

اما اونی که الای تصدقش شم

اگه بیاد تو تنی من جون می یاد

 رویی درختا اینقذه پر نگو

اوی غِلاغه بوگو بیبینم اون می یاد

غِلاغه می گد این چیزا کشکس عامو

به فکری نون باش که زمسون می یاد.

                                                     زنده یاد جمشیدیان

کنکوری ها

اگر داوطلبی در کنکور قبول نشد ٬ هیچ تقصیری ندارد ٬چون سال فقط ۳۶۵ روز است در حالی که:

۱) در سال ۵۲ جمعه داریم ٬و همه می دانند که جمعه ها برای استراحت است به همین دلیل ۳۱۳روزباقی می ماند.

۲) حداقل ۵۰ روز مربوط به تعطیلات تابستان است که به دلیل گرمای هوا مطالعه ی دقیق برای یک فرد نرمال مشکل است٬ بنابراین ۲۶۳ روز باقی می ماند.

۳) در هر روز ۸ساعت خواب برای بدن لازم است ٬که جمعا ۱۲۲ روز می شود٬ بنابراین ۱۴۱ روز باقی می ماند.

۴) اما سلامتی جسم و روح روزانه یک ساعت تفریح می طلبد که جمعا ۱۵روز می شود پس۱۲۶روز باقی می ماند.

۵)طبیعتا ۲ ساعت در روز برای خوردن غذا لازم است که در کل ۳۰ روز می شود پس ۹۶ روز باقی می ماند.

۶) ۱ ساعت در روز برای گفتگو و تبادل نظر به صورت تلفنی لازم است چرا که انسان موجودی اجتماعی است٬ این خود ۱۵ روز می شود بنابراین ۸۱ روز باقی می ماند.

۷) روزهای امتحان ۳۵ روز از سال را به خود اختصاص می دهند پس ۴۶ روز باقی می ماند.

۸) تعطیلات نوروز و اعیاد مختلف دست کم ۳۰ روز در سال هستند ٬پس ۱۶ روز باقی می ماند.

۹) در سال شما ۱۰ روز را به بازی می گذرانید٬ پس ۶ روز باقی می ماند.

۱۰) حداقل ۳ روز به بیماری طی می شود٬ و ۳ روز باقی می ماند.

۱۱) سنما رفتن و سایر امور شخصی هم ۲ روز را در بر می گیرد ٬ پس ۱ روز باقی می ماند.

۱۲) ۱ روز باقی مانده همان روز تولد شماست٬ چگونه در چنین روزی می توان درس خواند.

نتیجه ی اخلاقی:

پس یک داوطلب نرمال نمی تواند امیدی برای قبول شدن در کنکور داشته باشد.